عشقِ من در دِلم روشن تر از خاموشی است / عشقِ من در بَرَم زائیده ی تنهایی است.
عشق من زائیده ی عقل است و هوش / تا توانی از مِیِ تلخ عشق بنوش.
عشق من زائیده ی قهر است و بغض / بیا و زهرِ رشک را از من بپرس.
« رشک و حسادت مکن ای زرد روی / رشک مکن بیا و بکن زِ گل بوی »
عشق من زائیده ی ناز ست و مِی / تا توانی عاشقی کن بی مِی.
عشق من تسلای وجود ست هر دم / با ان ارام است و رام دَردَم.
عشق من عشقی ست پابرجایِ زمان / کامم شیرین ست در دلبران
نظرات شما عزیزان:
ترنم باران
ساعت20:17---25 اسفند 1391
اگه تو مصرع آخر بنویسی در جمع دلبران قشنگتر نمیشه؟
sib909
ساعت21:37---22 اسفند 1391